İSTANBUL, 8 Şubat (Xinhua) — İstanbul’da yaşayan 40’lı yaşlarındaki doktor Ayşegül Oytun, geçen yıl 6 Şubat sabahı saat 05.00 sıralarında anlayamadığı bir sorun hissiyle uyandı.
Cep telefonuna bakan Oytun, Hatay’da yaşayan ailesi hakkında bilgi almak isteyen akraba ve arkadaşlarından gelen onlarca mesajı ve cevapsız çağrıları görünce hemen televizyonunu açtı.
Türkiye’nin güney illerinde sabah saat 04.17’de 7,7 büyüklüğünde deprem meydana geldiğini ve depremden en çok etkilenen yerin Hatay olduğunu öğrenen Oytun, anne ve babasına ulaşamayan, eşiyle birlikte hızla Adana’ya giderek oradan ayrıldı. Hatay’a otobüsle gittim. ‘nin girişine geldi. Anne ve babasının yaşadığı binayı bulmak için ellerinde fenerlerle yaklaşık 20 kilometre yürümek zorunda kaldılar.
Depremin birinci yıl dönümünde Xinhua’ya konuşan Oytun, o andan sonra yaşadıklarını asla unutamayacağını söyledi.
Oytun, “Şehir merkezine yürüyerek bile girmek çok zordu. Yıkılan binalar sokakları kapatıyordu. Hava zifiri karanlıktı.”
Gözyaşları içinde konuşan Oytun, “Enkaz altında çok sayıda insan mahsur kaldı, yardım istedi. Enkaz altında cesetler gördüm. Dışarıdaki insanlar çaresizce yalvarıyordu” diye ekledi, “Tam anlamıyla kıyamet gibiydi.”
Daha sonra acı gerçekle yüzleşen Oytun, anne ve babasının yaşadığı binanın harabeye döndüğünü fark etti.
Arama kurtarma ekiplerinin anne ve babasının cansız bedenlerine ulaşması 5 gün sürdü.
“Uzun bekleyiş sırasında başkalarının başına gelenleri duyunca kendi acımdan utandığım anlar oldu” diyen Oytun, çocukluk arkadaşı Esra’nın iki çocuğunu, eşini ve kız kardeşini aynı binada kaybettiğini anlattı.
Felaketin üçüncü gününde yaşanan mucize Oytun’un yüreğinde küçük bir umut ışığı yarattı. Binanın enkazından küçük bir kız çocuğu kurtarıldı. Ancak bu çocuk, altı binadan oluşan ve bir zamanlar 400 kişinin yaşadığı Emlak Bankası Evleri’nin enkazından sağ olarak kurtarılan tek kişi oldu.
Türkiye’nin yakın tarihinin en büyük felaketi olan bu depremde 10’dan fazla ilde 50.000’den fazla insan hayatını kaybederken, milyonlarca insan da evsiz kaldı.
